Jubileumjaar

De staat Israël bestaat in 2023 75 jaar. Een bijzonder jubileum voor een unieke natie! Aan de ene kant kun je stellen: wat een wonder dat de Joodse staat is gesticht en ondanks oorlog en dreiging is blijven bestaan. De andere kant is: vrede tussen Israël en de Palestijnen is ver te zoeken. Het vredesproces is op sterven na dood.

Op 17 juni 2001 stelden Shimon Peres en VN-secretaris-generaal Kofi Annan een hoopvolle verklaring op. Beide mannen probeerden de vrede in Israël te bevorderen. Sindsdien zijn er nauwelijks nog stappen van betekenis gezet. Hoe was de weg hiernaartoe?

Resolutie

Bij de stichting van de staat Israël speelden de Verenigde Naties (voorheen: de Volken­bond) een cruciale rol. Het gebied stond op dat moment onder Brits mandaat, maar de Britten wilden zich terugtrekken. Op 29 november 1947 werd een VN-resolutie (181) opgesteld waarin onder meer stond: ‘De mandaatmacht zal alles in het werk stellen om een gebied binnen het territorium van de Joodse staat, inclusief een zeehaven en een achterland dat voldoende mogelijkheden biedt voor een omvangrijke immigratie, zo snel mogelijk te evacueren, maar in geen geval later dan 1 februari 1948.’

Onafhankelijkheid

Het was een onrustige periode met dodelijke slachtoffers onder zowel Joden als Arabieren. De Arabische volken zagen immers een Joodse staat als ‘buurman’ niet zitten. Onder leiding van David Ben-Goerion zetten de Joden toch door en verwezenlijkten zij hun droom. Op 14 mei 1948 volgde de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring: ‘Wij, leden van de Volksraad, verklaren hierbij op de basis van ons natuurlijke en historische recht en krachtens de resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de oprichting van een Joodse staat in Eretz-Israel, met de naam ‘de Staat van Israël’.’

Het blijft een wonder dat, na duizenden jaren van overheersing door tal van volken, er weer een Joodse staat is gekomen.

Breekpunt

Het 75-jarige jubileum van de staat Israël is mooi — maar het breekpunt tussen Israël en de Palestijnen bestaat nog altijd. Ronny Naftaniel, oud-directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël, zegt: ‘Het punt is dat de Palestijnen tot de dag van vandaag hebben geweigerd Israël te accepteren als Joodse staat. Dat is wat die resolutie uit 1947 nog steeds relevant maakt (...). Ze zien Israël niet als een volk, maar als een religie.’ Omgekeerd moet ook gezegd worden dat de Palestijnen een volk zijn geworden, dat in veel opzichten in niet-benijdenswaardige omstandigheden verkeert. Laten wij niet alleen danken voor het jubileum, maar ook bidden om een nieuw vredesproces.