Israël is voor grijsaards

'Israël is voor grijsaards'. Ik moest wel even slikken toen ik deze uitspraak van Albert Groothedde in het Nederlands Dagblad van 13 juni las.

Hij vertelde daar over een videoproject van onder meer het Centrum voor Israëlstudies (CIS), om Israël wat meer onder de aandacht van het publiek te brengen. Want dat is hard nodig.

Jongeren hebben niets meer met Israël, behalve de mogelijkheid van een goedkope vliegvakantie naar Eilat, zei hij.

En om het allemaal nog erger te maken kwam IenO research twee dagen later met de uitkomst van een groot onderzoek waaruit blijkt dat 80 procent van de Nederlanders niets of bijna niets weet van de situatie in Israël en van het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Vandaar dat men, mocht men nog iets willen zeggen, Israël en Hamas, wat geweld betreft op één lijn zet.

Tja, daar zit je dan als grijsaard.

Ben ik onderdeel van de laatste generatie die zich onopgeefbaar verbonden weet met Volk, Land en Staat?

Het lijkt er soms wel op, alhoewel ik nog enige hoop heb op jongeren uit de reformatorische en evangelische traditie. Of is dit ijdele hoop?

Andersom kan je natuurlijk argumenteren dat 20 procent van de Nederlanders veel betrokkenheid voelt en misschien zitten er juist veel christenen onder deze groep.

Maar toch, de trend is helder.

Israël wordt gezien als een van de 193 landen die op aarde bestaan en aan het land is niets bijzonders meer te zien.

Het collectieve geheugen over 1948 en 1967 is aan het verdwijnen en dan blijft er weinig over dan een staat die erom bekend staat nog wel eens hardhandig op te treden tegen weerloze Palestijnen.

Israël moet zich voorbereiden op afnemende steun uit Europa en zeker ook uit de VS, waar de afname van de steun misschien nog wel harder gaat.

Het is daarom niet voor niets dat de Abrahamakkoorden zijn gesloten. Want in Israël lezen ze ook de krant.