Een eeuwige belofte

Ik vind het best een waagstuk dat op de Israëlzondag Genesis 12 centraal staat. Want er staat nogal wat. Dat is in dit nummer van Verbonden wel weer duidelijk geworden. Ieder volk zou wensen om gezegend te worden als Abraham.

Maar er staat in Genesis 12 natuurlijk wel wat meer. De landbelofte, om het maar zo uit te drukken. Geldt deze belofte voor alle tijden? En wat zijn dan de grenzen? En gelden deze grenzen nog voor de huidige staat Israel?

Kortom, ik heb mijn boeken over Genesis 12, de landbelofte en de zegen van de volkeren maar weer eens uit de kast getrokken, en constateerde vormen van onenigheid. Dat zal niet verbazen want Israël, volk, land en staat zullen altijd onderwerp van controverse blijven, in de politiek en in de kerk. Zo las ik dat als Israël bezet gebied zou opgeven, dat regelrecht tegen de wil van de Here ingaat.

Welnu, de hermeneutiek van Genesis 12 laat ik graag aan anderen over, ik spring van het eerste Bijbelboek maar even over naar de actuele politiek. Dat is hachelijk, want wie weet of bij de verschijning van dit nummer de coalitie in Israël nog bestaat? Controverse genoeg en een meerderheid van één stem, klinkt ook niet al te solide.

Die sprong van Genesis 12 naar de actuele politiek is minder verrassend dan het lijkt. Immers binnen deze coalitie zijn partijen te vinden die het niet in hun hoofd zullen halen om “bezet gebied”, inderdaad tussen aanhalingstekens, aan de Palestijnen weg te geven, terwijl de Arabische partij daar heel anders over denkt.

Seculiere politici die aanhanger zijn van de Groot Israël gedachte, althans: de iets groter Israël gedachte, kunnen terecht bij Genesis 12 en aanverwante teksten, die in de Pentateuch rijkelijk te vinden zijn.

Waarmee we terug zijn bij het begin. Mooi dat Genesis 12 op de Israëlzondag centraal staat, maar heren en dames theologen, leg dat element van de landbelofte nog maar eens een keer uit.