Politieke impasses

In het begin van mijn studieperiode heb ik naast theologie ook een aantal vakken politicologie gevolgd. Die opleiding heb ik nooit afgemaakt, maar eerlijk gezegd ben ik wel altijd een politieke junkie gebleven. Wat dat betreft beleef ik nu, in de nasleep van de verkiezingen in maart van zowel de Tweede Kamer in Den Haag als van de Knesset in Jeruzalem, gouden tijden.

Ook die laatste probeer ik van een afstand zoveel mogelijk te volgen. Natuurlijk is het zo dat de staat Israël in de politieke context waarin die zich nu bevindt, niet op dezelfde manier een plaats heeft in het christelijke belijden als volk en land. En toch kan ik de staat Israël niet zien als een gewone staat. Het is immers het thuisland van het Joodse volk, en daarom mag het met andere interesses en passies worden gezien.

Ik moet zeggen dat ik de overeenkomsten tussen beide landen fascinerend vind. Zowel Nederland als Israël zijn de verkiezingen uitgekomen met een zeer verdeeld politiek landschap. In beide gevallen is er een rechtse premier aan de macht, die al zolang regeert dat opgroeiende tieners zich geen ander kunnen herinneren.

Hoewel er verschillen zijn tussen de regeerstijl van Rutte en Netanyahu, hebben beiden eigenlijk nauwelijks échte uitdagers op het gebied van het leiderschap. En in beide landen dreigt er nu bij de coalitievorming een politieke impasse te ontstaan. De verwachting is immers dat noch door de Likoed, noch door de VVD een andere leider naar voren geschoven zal worden, of dat Netanyahu en Rutte vrijwillig zullen terugtreden.

Natuurlijk is het heel goed mogelijk dat op het moment van verschijnen van deze column de situatie veranderd is, maar nu ziet het er niet naar uit dat er op korte termijn een werkbare coalitie geformeerd kan worden. We gaan zien wat de uitkomsten van de onderhandelingen zullen worden!