Vrede over Israël, jrg. 58 no. 2
Van de redactie

In het tweede nummer van jaargang 58 staat het verbond van God centraal. Het verbond dat Hij sloot met Israël en waarin de volken mogen delen. Nu heeft het verbond, zeker in het kerkelijk denken, altijd vragen opgeroepen. Het is in de Bijbel namelijk nogal eens vernieuwd. Zo is te spreken over het verbond met Abram, Mozes en over het door de profeten aangekondigde Nieuwe Verbond. Dat laatste is volgens het Nieuwe Testament van kracht geworden in Christus. Hoe verhouden die in de Bijbel genoemde verbonden zich tegenover elkaar. Vormen ze een eenheid? Waarin bestaat deze dan? Waarin onderscheiden ze zich van elkaar? En…hoe zit het met de aan zo’n verbond verbonden beloften en geboden? Vragen te over met veel daarop gegeven verschillende antwoorden. In de artikelen in dit nummer worden wat antwoorden gegeven, zoals in:

De Schriftstudie door drs. Florimco van der Rhee. Hij neemt ons mee naar de brief aan de Hebreeën. Zijn studie heeft als titel Een nieuw verbond. Jezus wordt beschreven als de hogepriester van een nieuw verbond, waarmee de profetie uit Jeremia 31 in vervulling is gegaan. Betekent dit nu een verbreking van Gods relatie met Israël? Heeft de kerk nu de plaats van Israël binnen het verbond overgenomen? Spannende vragen, want niets minder dan de trouw van God staat op het spel.

Het tweede deel van het artikel ISRAËL UNIEK - waarom Israël (niet) bijzonder is - van ds. Aalt Visser. Het artikel is als rede uitgesproken op een studiedag van de Gereformeerde kerken Vrijgemaakt te Kampen. Hij geeft onder het kopje ‘Oud en nieuw verbond ’het onderscheid aan tussen het Abrahamitische en het Mozaïsche verbond, zoals dat door DR. M.J. Paul in een studie is beschreven. Ook de positie van de ‘wet’ wordt hier ter sprake gebracht. In zijn bijdrage zegt hij ook wezenlijke dingen over de binnen het verbond aan Israël gegeven landbelofte.

Het reisverslag Onopgeefbaar verbonden! van ds. Frans Borsje. Het Centrum voor Israëlstudies verzorgde een predikantenreis Israël. Het ‘onopgeefbaar verbonden’, zoals de Protestantse Kerk van Nederland de relatie met Israël verwoordt , stond centraal. Zo’n reis confronteert je tegelijk ook met de spanningsvolle werkelijkheid van het leven in Israël. Breuklijnen die veel vragen opwerpen en tot blijvende bezinning oproepen werden zichtbaar en voelbaar.