Een feest om niet te vergeten

Schriftstudie n.a.v. Leviticus 23:33-36

Het Loofhuttenfeest is een hoogtepunt in de Joodse kalender. Ons gezin woont in Israël en kon de vreugde in deze week volop meemaken. Maar hoe anders eindigde de week. Niemand zal het Loofhuttenfeest 2023 vergeten.

Het is bijzonder dat de grote feesten door God Zelf ingesteld zijn. Net als de week­indeling. We ervaren als gezin hoe mooi het is om met de Joodse kalender mee te leven. De dagen van de week worden genoemd bij hun nummer, in plaats van namen met een heidense oorsprong. Het Loofhuttenfeest is een instelling van God, voor alle Israëlieten, niet alleen mensen in een ambt. Iedereen deelt in dit gebod en de blijdschap daarvan.

Dankweek

Het Loofhuttenfeest is een soort uitgebreide dankdag aan het einde van het jaar, vol dankoffers. De jaarcyclus van het lezen van de Thora eindigt en begint opnieuw op de Sabbat na het Loof­huttenfeest, op Simchat Thora.

De Sabbat is bevrijding van werk en andere lasten, een dag om te wijden aan God en om als mens tot je bestemming te komen. De feesten ondersteunen deze kalender en de boodschap die daarmee verbonden is.

Herinnering

In Leviticus 23 wordt een verband gelegd met de vruchten van het land en de oogst. Bedenk dat dit gebod gegeven werd in de tijd dat het volk nog in de woestijn was en de buik vol had van manna en kwakkels. Wat een mooi vooruitzicht om je bezig te houden met het leven in het Beloofde Land, als je er nog naar onderweg bent.

De ingezetenen van Israël moeten dit feest vieren. Ze moeten Loofhutten bouwen. Sukkoth (de Loofhut) is een woordspel met de eerste plaats waar de Israëlieten na de uittocht neerstreken (Ex. 13:20 en Num. 33:6). Hoewel de Israëlieten in de woestijn meer in tenten gewoond zullen hebben, roept Sukkoth onmiskenbaar Gods bevrijding en Zijn nabijheid in de woestijn op.

Ook met oude wortels van oogstfeesten in het najaar en bijbehorende hutten om de oogst te bewaken, is dit feest een blijvende herinnering aan wie God voor Israël is. Het blijft een herinnering aan het feit dat we niet moeten vertrouwen op de oogst, de economie en de schaapjes die we op het droge hebben, maar alleen op de Heere God. Eer Hem wie de eer toekomt. In vers 43 zien we het doel van God, dat het feest het volk onderwijst.

Feest van afhankelijkheid

Op de Gregoriaanse kalender was het 50 jaar geleden dat de Jom Kippoeroorlog uitbrak. Op de Joodse kalender was Jom Kippoer al geweest, dus dat was gevoels­matig voorbij. 50 jaar had Israël geen grote oorlog op eigen grondgebied gekend. In de feestvreugde en de ontspannenheid van het Loofhuttenfeest dacht niemand aan dreiging. Tot we op de achtste dag, op Simchat Thora (vreugde der wet), opgeschrikt werden door een enorme aanval. 7 oktober is nu de Joodse variant van 9/11 geworden.

Het Loofhuttenfeest van 2023 zal niemand vergeten. Toch helpt het om te beseffen dat dit feest al ongeveer 3500 jaar gevierd wordt en dat in die lange traditie van vreugde de aanval van dit jaar niet meer dan een rimpeling in het water is. God bespot de vijanden die denken Hem en Zijn volk te kunnen uitroeien (Psalm 2). Juist op het Loofhuttenfeest staat de afhankelijkheid van de Aller­hoogste centraal. Hij is het die bescherming geeft, niet onze huizen en bezittingen, technologische ontwikkelingen, hulp van de VS, of wat dan ook.

We moeten niet het feest en de boodschap ervan vergeten door wat er gebeurd is en nog gaande is. Joodse mensen zijn zich daar doorgaans heel bewust van en zullen het feest niet vergeten. Ten diepste mogen we dat zeggen omdat God Zijn volk niet vergeet, ook ons niet die in Jezus Christus toetreden.

Geestelijke bron

Geestelijk gezien is dit ook voor christenen een belangrijk feest. In Johannes 7 lezen we van Jezus die op het Loofhuttenfeest in Jeruzalem was. Eén van de tradities ervan is het putten van water uit de bron van Siloam om het daarna naar de tempel te brengen. Men zong daarbij de tekst van Jesaja 12:3: 'U zult met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil.' Op de laatste dag van het Loofhuttenfeest gebeurde dit zelfs zeven keer.

In dat licht kunnen we de woorden van Jezus begrijpen: 'En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus daar en riep: Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien' (Joh. 7:37-38). Jezus verbindt dit aan de Heilige Geest die in ons zal wonen, waardoor je hart tot een bron zal worden. Na alle verschrikkelijke gebeurtenissen in Israël is dit een beeld wat bij mij tot de verbeelding spreekt.

Vooruitblik

Ook als stip op onze kalender moeten we dit feest niet vergeten. Met Zacharia 14 mogen we vooruitblikken op Gods grote toekomst waarin voor eeuwig het jaarlijkse Loofhuttenfeest gevierd zal worden. De volken zullen het meevieren.

Op dit moment is het Loofhuttenfeest afwezig op de christelijke kalender. Pesach (het feest van de eersteling) vindt zijn vervulling in Pasen, de opstanding van Jezus Christus, de eersteling van ons allemaal. Shavuot (het Wekenfeest, de volheid van de oogst) vindt zijn vervulling in Pinksteren, waarop de eerste grote oogst binnengehaald werd en de Geest werd uitgestort. Maar het Loofhuttenfeest wijst ons naar het einde van de zomer, de laatste oogst, waar de Heere Jezus steeds over sprak. We mogen uitzien naar Zijn toekomst, waarin de Redding die Hij mogelijk gemaakt heeft wereldwijd werkelijkheid zal worden.

ds. C.M. Baan is hervormd predikant, verbonden aan Nes Ammim