Bak ellende of liefde?
Israël, alleen het woord al zorgt nogal eens voor gefronste wenkbrauwen. Bij Israël denken jongeren vaak aan kommer en kwel. Eén bak ellende. Oorlog, aanslagen, haat en nijd. En daar doen wij als ouderen met al onze ‘Israël-discussies en visies’ nog een schepje bovenop.
Toen ik Israël bezocht, zag ik op het tempelplein in Jeruzalem Joden bidden, zingen en met elkaar van vreugde dansen. Wat een blijdschap straalden ze uit! Meerdere jongens deden Bar Mitswa en mochten voor het eerst uit de Thora voorlezen. Ik raakte in gesprek met een net iets oudere Joodse jongen. Niet iedereen in zijn omgeving dacht zoals hij. Geloof was voor hem best een zoektocht. Deze jongere worstelde met dezelfde vragen die ik tegenkom bij Nederlandse jongeren.
In het blad Immanuel stond pas een interview met een jonge Messiasbelijdende Jood over zijn tijd in het leger. Hij vertelde over zijn dagelijks leven en de strijd die hij ervaart: “Voortdurend bevind je je te midden van niet-gelovigen. Met de meesten van hen kun je natuurlijk prima opschieten, maar aan de andere kant: wat als ze vloeken, liegen, roken? Onderschat niet wat dat met je doet als je twee tot drie weken in zo’n omgeving verkeert.” Zijn verhaal roept bij veel christenjongeren in Nederland denk ik herkenning op.
Jongeren ervaren het als een ‘bak van liefde’ als je hen ziet. Echt en eerlijk met hen in gesprek wilt gaan. Vooral wilt luisteren, door durft te vragen. Luisteren naar hun hart. Wat een zegen als je samen de diepte bereikt van het echte leven. Zwak en kwetsbaar durft te zijn. Elkaar hulp vraagt. Samen omhoog kijkt naar de levende God van het verbond. Genade: om Jezus’ wil.
Hoe voorkomen we dat Nederlandse jongeren bij Israël alleen denken aan ‘één bak ellende’ en vergeten dat er ‘gewone jonge mensen’ wonen? Mensen zoals jij en ik, met hun vragen, verdriet en blijdschap. Met slechts één verlangen: een “bak van liefde”.
C. van Vianen
Verbonden jrg. 62 nr. 1 (feb. 2018)
www.kerkenisrael.nl/verbonden