Column

Begrijpelijk?

Er is Bijbels gezien nog een toekomst voor Israel, voor het volk, het land, en mis­schien zelfs wel de staat. Zo ongeveer denken veel christenen. Over het ‘dat’ zijn ze (we) het wel eens, maar over het ‘hoe’ geenszins.

Ik werd hierbij bepaald toen ik een gesprek las in het blad “Onderweg” ( van de GKv en NGK) tussen ds. Rien Vrijhof en Kees Haak, missioloog van de GKv. Haak heeft een helder standpunt. Israël heeft heilshistorisch geen aparte plek meer. Het is nu een volk als alle andere volken. Ze hebben dezelfde positie als bondelingen die hun geloof vaarwel hebben gezegd. En er is geen aparte boodschap voor de Joden. Niet Israël is Gods oogappel, maar de kerk.

Zelden heb ik de “streeptheologie” (het zijn mijn woorden), zelfbewuster zien ver­kondigen als in dit tweegesprek. Het standpunt van Haak is dus glashelder. En hij vraagt Vrijhof: ‘Waar blijft dan die bekering van Israël?’ Vrijhof heeft ook een stand­punt, maar het lastige is, dat dit veel minder omlijnd kan zijn: ‘God heeft zijn volk niet verstoten. Beslist niet.’ En het Joodse volk houdt een blijvende plek in Gods verbond.

Maar dan? Hoe dan? Wanneer dan? Wat zich wreekt is het feit dat wanneer het over de toekomst van Israël gaat, het beeld diffuus wordt.

Ooit moest ik een symposium over Israël voorzitten en ik telde in de voorbereiding ten aanzien van de toekomst ruim tien ‘bijbelgetrouwe’ visies: Chiliastisch in verschil­lende graden. Toekomstige massale bekering, minder massale bekering. Wel zending, geen zending, wel Jeruzalem als plek waar het gaat gebeuren, of juist weer niet. Het hele volk, inclusief degenen die heengegaan zijn, of enkelingen. En zo meer.

Haak is glashelder. Zijn visie ook. Vrijhof is minder helder. Dat heeft te maken met de baaierd aan opinies, en misschien toch ook met het feit dat Paulus over een mysterie spreekt? Een streep kan ik begrijpen, een mysterie is lastiger.